Krótka informacja o kościele św Andrzeja
Historia budowy kościoła
![]() |
Brat cesarza Ottona Wielkiego, Arcybiskup i Książę Bruno (953 – 965), założył fundację chóru męskiego pod wezwaniem św. Andrzeja. On też zbudował wczesnoromański kościół, którego fragmenty krypty zachowały się po dzień dzisiejszy. Późniejszy arcybiskup Gero poświęcił ten kościół św.Andrzejowi i Apostołom Chrystusa. |
Czasy romańskie
![]() |
Kościoły w stylu romańskim charakteryzuje rozczłonkowany rzut poziomy w kształcie krzyża, często z wieloma wieżami i elementami warownymi. Są one reminiscencją miasta Jeruzalem przedstawianego jako święty zamek warowny, szczególnie od strony zachodzącego słońca, gdyż uważano ją za miejsce wdzierania się ciemności i zła. |
Gotyk
![]() |
W kościele św. Andrzeja spotyka się styl romański i gotycki. Dobudowane boczne kaplice, nawa poprzeczna i długi chór są gotyckie. Wnętrze kościoła uwidacznia różnice obu stylów. Gotyk jest w formie lżejszy i w zmysłowym odbiorze bliższy ideałowi „Jeruzalem Niebieskiego”. Pozorną dematerializacją murów, przy pomocy rozjaśnionych światłem barwnych witraży okien, gotyk usiłuje przekazać wrażenie wprowadzenia nieba z zastępami Aniołów i świętych do wnętrza kościoła. Przez witraże i mrok katedry przenikające światło wywołuje złudne wrażenie, że jest pochodzenia nie tyle naturalnego, co mistycznego. |
Freski
Rzeźby
(6) Madonna różańcowa Przy prawym głównym filarze transeptu znajduje się figura Madonny różańcowej, która pochodzi z byłego klasztoru Dominikanów. Jest ona pierwszą figurą przedstawiającą motywy różańcowe. Została wykonana w Kolonii w 1475. |
![]() |
Obrazy
(14) Tryptyk ołtarzowy Obraz Bractwa Różańcowego zwany także” Madonną w płaszczu” (mistrz malarz zakonu św. Seweryna 1510-1515 roku). Powstał on na życzenie ówczesnego cesarza Maksymiliana w dowód wdzięczności za ocalenie miasta z oblężenia. Jest on również pamiątką założenia Bractwa Różańcowego przez Dominikanów w 1474, które usilnie napominało radę miasta i mieszczan , by błagali Matkę Boską w modlitwie rożańcowej o pomoc . W modlitwie różańcowej rozważa się wraz z Marią życie, śmierć i chwałę Jezusa Chrystusa, a ciągłe powtórzenia napełniają modlących się wewnętrznym spokojem i siłą kierującą ku Bogu. |
Czczenie relikwii
Kult relikwii ma miejsce nie tylko w chrześcijaństwie, lecz także w wielu innych religiach. Rozumie się go jako czczenie szczątków świętych (kości, szat, itp.), z których emanować ma szczególna moc. Przenoszenie uświęcającej i uzdrawiającej mocy i ochrony, według religijnego pojmowania, zachodzi poprzez kontakt lub przez obcowanie z relikwią. Kult relikwii na przestrzeni wieków znacznie się zmienił. W chrześcijaństwie rozpoczął się bardzo wcześnie – od czczenia grobów męczenników, a swój szczyt osiągnął w średniowieczu. Czczenie relikwii jest formą uwielbiania świętych. Chrześcijanie wyrażają w nim swoją wiarę w zmar-twychwstanie, pokładają ufność we wstawiennictwo świętych, a swoje życie oceniają ich przykładną miarą. Relikwiarze początkowo były małymi skrzynkami w formie sarkofagu, jako miejsca przechowywania lub przenoszenia relikwii. Od czasów średniowiecza relikwiarze są bogato przyozdabiane. W gotyku faworyzowane były formy kaplic i katedr. Święci Machabeusze i ich czczenie. |
![]() |
Dalsze wyposażenie
(21) Okno Alberta - witraż według projektu zakonnika Wolframa Plotzke OP z 1951roku. Okno wykonano w warsztacie Jakobusa Melchiora w roku 1954. Przedstawia sceny z życia św. Alberta (1200-1280), który był Dominikaninem, filozofem, teologiem, naukowcem, był również profesorem, przełożonym Prowincji zakonnej, biskupem i orędownikiem pokoju. |
|
|
(28) Pieta. Rzeźba wykonana na początku XIV wieku. Pochodzi z byłego klasztoru Dominikanów pod wezwaniem św. Krzyża. Tu czczono ją jako dawczynię łask. Do niej szli Dominikanie każdego wieczoru w procesji Salve Regina. Godny uwagi jest wyraz twarzy Marii. W zależności od kąta spojrzenia obserwującego, twarz Marii wydaje się być raz płacząca, raz rozpromieniona. Krypta Należy do najstarszych części kościoła. W XV wieku została zniszczona i zapomniana. W roku 1953 odnale-ziono ją i odrestaurowano. Zachowana pierwotna część otoczenia grobu św. Alberta daje wyobrażenie początkowego wyglądu krypty. Przy wschodnim filarze ściennym kaplicy grobowca, znajdują się malowidła ścienne (freski) przedstawiające modlących się kanoników. Ołtarz, ambona i tabernakulum są dziełem Egino Weinerta (1967), a Droga krzyżowa Rudolfa Krügera (1958). |
Kaplica grobowca św. Alberta
Romański sarkofag kamienny z III wieku ze szczątkami św. Alberta (1200-1280). W zachodniej części kaplicy znajduje się łaciński tekst, który w tłumaczeniu brzmi: |
|
Wydawca: Dominikanerkonvent an St. Andreas,
Komödienstrasse 6-8, 50667 Köln
Tel. +49 (0)221 / 1 60 66 - 0
Fax +49 (0)221 / 1 60 66 - 18
www.sankt-andreas.de
Grafika: Renate Friedländer
Z zastrzeżeniem zmian z powodów restauracji. Kolonia, w marcu 2004 roku.